Gisteren heb ik mijn schoenen laten verzolen. In Nederland is dat een weinig opwindende onderneming; je gaat naar de hakkenbar en tegen een gepeperde prijs kun je de gerepareerde schoenen de volgende dag ophalen. In Vietnam gaat dat anders.
Voor mijn vertrek had ik juist nieuwe schoenen gekocht. Om die niet te bederven tijdens wandelingen door moesonregens besloot ik mijn oude schoenen aan te trekken. Dat de zolen een beetje doorgesleten waren hinderde mij niet.
Totdat ik met mijn 1e groep een bezoek ging brengen aan het mausoleum van Ho Chi Minh. We boften, de rij voor de ingang was kort en ik verwachtte in een half uur aan de glazen kist voorbij te kunnen trekken. Maar we werden tegengehouden.
Een voorname stoet auto’s reed het terrein op dat normaal gesproken voor alle verkeer is afgesloten. De auto’s werden gevolgd door een cordon motoragenten in witte kostuums. De minister-president van Laos bracht een postuum staatsbezoek aan Ho Chi Minh.
De motoragenten waren beter op de weersomstandigheden voorbereid. Over hun smetteloze kostuum droegen zij een regenjas van dun transparant plastic. Bomen van kerels met grove zwarte laarzen aan hun voeten, verpakt in cellofaan.
Wij stonden nog geduldig te wachten tot de minister-president klaar was, totdat de stortbui losbrak. In een mum van tijd waren wij door en door natgeregend. Niet alleen was ik tot op de draad natgeregend, ook mijn sokken sopten in mijn schoenen. Mijn versleten zolen bleken lek te zijn.
De komende weken kan ik nog regelmatig rekenen op regen. Om stinkende sokken en verweekte voeten te voorkomen moesten mijn schoenen worden gerepareerd. In de Oude Stad, grenzend aan de noordzijde van het Hoan Kiem meer, zijn talloze schoenwinkels te vinden. In Vietnam schurken arbeiders met dezelfde beroepen tegen elkaar aan, dus was het niet moeilijk een schoenmaker te vinden.
Op de stoep van de Hang Bac straat was een schoenmaker juist bezig met het repareren van een binnenzool. Hij stak een priem met schroefdraad door de kunststof zool, legde het rijgdraad in de geul en trok de draad door de zool. De kunststof trok dicht en daarmee was de draad verdwenen.
Ik ging zitten en trok mijn schoenen uit. De schoenmaker inspecteerde aandachtig de zolen en bromde zijn prijs: 20.000 dong (1,50 euro). Hij ging meteen aan het werk. Het profiel van de oude zolen werd verder afgeslepen met een slijpsteen die was gemonteerd op een kleine draaibank. Hij stopte de blootgelegde gaten met stukjes schuim, dat hij van een oude hak knipte. Daarna werden de nieuwe zolen op maat geknipt uit een reep platgewalste autoband. Na het passen werden alle delen in een dikke laag lijm gezet. Na 3 minuten indrogen konden de autozolen onder de schoenen worden geplakt. Na het aanhameren werden de randen van de zolen bijgeslepen en waren mijn schoenen weer zo goed als nieuw.