De straten van Hoi An worden in de middagzon gebakken. Alleen roekeloze toeristen wagen zich op straat. De anders zo actieve verkopers van lampionnen en op maat gesneden pakken zijn te loom om hen na te roepen. Een temperatuur van 40 graden legt zelfs een Vietnamees het zwijgen op.
Temperatuur is een relatief begrip, ook in Vietnam. Voor verkoeling reist men naar Da Lat, een slaperig stadje in het zuiden. Door de hoge ligging blijft het kwik er ook tijdens het droge seizoen rond de 23 graden steken. Een verademing voor koudbloedige buitenlanders, maar een plaag voor de lokalen. De plaatselijke Honda-rijders beschermen zich tegen deze kou met een bontmuts en dikke handschoenen. Zelfs de doden hoeven er geen kou te lijden, hun grafhuis is voorzien van een decoratieve schoorsteen.
Vietnamezen houden van symmetrie en passen vaak het yin yang principe toe. Tegenpolen heffen elkaar op als je ze samenvoegt. Ziekten hebben een koude of warme oorsprong. Door een medicijn van tegengestelde aard toe te dienen, heft men de ziekte op. Zo wordt een fikse verkoudheid op de borst genezen door een ‘hete’ behandeling. De huid van borst en hals wordt ingesmeerd met tijgerbalsem en daarna hardhandig bewerkt met lange streken van een munt. Via de streepvormige bloeduitstortingen wordt de kou geacht het lichaam te verlaten.
De angst voor deze wrede behandeling van verkoudheid zit er ook bij volwassenen goed in. Zodra er maar een spatje regen valt, zet iedereen zijn Honda aan de kant om zich in een plastic poncho te hijsen. Kinderen kruipen onder deze groene en blauwe tenten dicht tegen hun ouders aan. Zulke harde heelmeesters kun je maar beter te vriend houden.